https://websockets.readthedocs.io/en/8.0.1/contributing.html

Krótka rozkminka nt lineage i spółki

Więcej info np tu https://www.aljazeera.com/news/2022/5/11/al-jazeeras-shireen-abu-akleh

W tym roku po raz pierwszy kilka tygodni trasy odbędzie się bez cis-mężczyzn

i jak w tym kraju ma być dobrze jak ten esej nie jest przetłumaczony na polski?????? chyba, że jest, to proszę o link.

tymczasem tu skrócona wersja tego tekstu w formie nagrania z polskimi napisami (trzeba sobie włączyć w opcjach) https://www.youtube.com/watch?v=Ie5zO-mF31M

``` nie porzuca się domu, chyba że dom to paszcza rekina biegniesz ku granicy tylko wtedy gdy całe miasto biegnie razem z tobą

sąsiedzi biegną szybciej niż ty a oddech krwawy w ich gardłach chłopak, który chodził z tobą do szkoły który całował cię do nieprzytomności za starą fabryką cyny niesie karabin większy od siebie porzucasz swój dom tylko wtedy gdy dom nie pozwala ci zostać

nie porzuca się domu, chyba że dom cię wygania ogień pod twymi stopami gorąca krew w twych wnętrznościach nigdy nawet przez myśl ci nie przeszło że kiedykolwiek to zrobisz aż ostrze wypaliło swe groźby na twej szyi ale nawet wtedy nucisz hymn pod nosem i dopiero w toalecie na lotnisku drzesz swój paszport szlochając, gdyż każdy kęs papieru uświadamia ci, że powrotu nie będzie

musisz zrozumieć że nikt nie wkłada swych dzieci do łodzi chyba że woda jest bezpieczniejsza niż ląd nikt nie parzy swych dłoni pod pociągami pod wagonami nikt nie spędza dni i nocy w czeluściach ciężarówek jedząc gazety, chyba że przebyte mile oznaczają coś więcej niż podróż nikt nie przeczołguje się pod płotami nikt nie chce być bity być obiektem litości

nikt nie wybiera obozów dla uchodźców ani rewizji osobistej kiedy twe ciało rozdziera ból ani więzienia ponieważ więzienie jest bezpieczniejsze niż miasto w ogniu a jeden strażnik więzienny nocą jest lepszy niż cała ciężarówka mężczyzn w wieku twego ojca nikt nie mógłby tego wytrzymać nikt nie mógłby tego znieść niczyja skóra nie byłaby dość twarda

te ciapaci do domu uchodźcy brudni imigranci azylanci wyzyskiwacze naszego kraju żebrzące czarnuchy śmierdziele roznoszące pasożyty rozwalili swój kraj, a teraz chcą rozwalić nasz jak te słowa te nienawistne spojrzenia spływają po tobie może dlatego, że uderzenie mniej boli niż wyrywana kończyna

lub że słowa są łagodniejsze niż tuzin mężczyzn między twymi nogami albo, że obelgi łatwiej przełknąć niż ruiny kości niż ciało twego dziecka w kawałkach chcę wrócić do domu ale dom to paszcza rekina dom jest lufą karabinu i nikt nie porzuciłby domu chyba że dom pogoniłby cię na brzeg chyba że kazałby ci szybciej biec zostawić swe rzeczy czołgać się przez pustynię brodzić przez oceany tonąć głodować żebrać porzucić dumę twoje przetrwanie jest jednak ważniejsze

nikt nie porzuca domu, póki dom nie jest spoconym głosem w twych uszach mówiącym uciekaj uciekaj ode mnie natychmiast nie wiem, kim się stałam ale wiem, że wszędzie jest bezpieczniej, niż tutaj ```

-------

skopiowane z facebooka "zapytaj szota", było opatrzone takim komentarzem:

"Już chyba jesteście przyzwyczajeni do tego, że te wiersze to niezbyt pomagają zasnąć. Tak jest też tym razem. Dzisiaj wiersz Warsan Shire, urodzonej w Kenii, mieszkającej w Wielkiej Brytanii poetki, której rodzice pochodzą z Somalii. To jeden z najważniejszych w ostatnich latach wierszy poświęconych doświadczeniu bycia imigrantem/imigrantką, warto myślę go poznać.

(autorstwa przekładu nie udało mi się ustalić mimo kilku prób)"

Opracowany przez Inicjatywę Krzyżowa

• Wszystkie 500 z rankingu 500 najszybszych superkomputerów stoją na linuksie
• Dzięki Androidowi Linux jest najpopularniejszym systemem operacyjnym

Czemu nie ma żadnej imprezy urodzinowej? :(

Długi i ciekawy esej o zagadnieniu profesji, pracy i tzw pracy w aktywiźmie oczywiście z pozycji głębokiej krytyki kapitalizmu. Tłumaczenie na angielski, link do wersji po niemiecku na dole artykułu.

> You cannot simply proceed in a professional career and be ‘revolutionary’ in your free-time. We need our own structures as a material alternative to the ‘profession’; we need commonly organised living arrangements, collectives and (social) centres which would allow as a different way to approach ‘work’: to kick a shit-job if necessary; to work for a low-wage, because the job is politically interesting; to stir up a work-place collectively. Instead of ‘professionalisation’ and Realpolitik we have to advance the movement through a continuous international exchange.

> Pros piss off! > Everyone can learn everything.