Vraag over politie na vervelende situatie in het bos
Vraag over politie na vervelende situatie in het bos
Ik heb ptss en ga vaak naar het bos om de stress hiervan eruit te wandelen. Helaas vond een man het vandaag nodig om zijn broek naar beneden te trekken en zichzelf te betasten en mij vervolgens te volgen door het bos terwijl ik naar mijn auto probeerde te komen. Toen ik dacht dat ik hem kwijt was bleek hij een omweg te hebben genomen en stond hij om de hoek en deed hij nog een keer hetzelfde. Ik ben gelukkig veilig bij mijn auto gekomen zonder dat hij me heeft aangeraakt oid.
Ik heb daarna melding gemaakt bij de politie. Die zijn gaan kijken. Ik heb daar niks op terug gehoord en toen heb ik de politie gebeld om te vragen of ze de man gevonden hebben. De agent aan de lijn kon alleen zeggen dat er inderdaad politie naar de locatie was geweest was, maar om privacy-redenen kon hij niet vertellen of de man was aangetroffen. Meer informatie kon hij niet geven.
Gezien mijn verleden ben ik hier erg bang van geworden en heb ik nu juist extra last van mijn klachten. Ik ben vooral ook bang om terug te gaan naar het bos, terwijl dat juist de enige plek was waar ik me veilig voelde en daar zijn me hielp om rustig te worden en dingen te verwerken. Het zou me daarom heel erg helpen om te weten of de politie de man heeft gevonden. Dat verkleint de kans namelijk dat het weer gebeurt.
Is er iemand toevallig bekend met hoe dit soort dingen in zijn werk gaan? Is er een andere manier om erachter te komen of ze hem gevonden hebben? Zou het bijvoorbeeld helpen als ik aangifte doe, of maakt dat niet uit? Ik heb wel gezocht, maar ik kan dit soort informatie niet echt vinden. Dus ik dacht dat als ik geluk had er hier misschien iemand wat van wist.
Update: De politie heeft me terug gebeld. Ze hebben de man niet gevonden. Ze raden me af om aangifte te doen omdat de beschrijving die ik heb gegeven iedereen kan zijn. Daar kunnen ze niks mee. Als er nog meer meldingen komen en ze pakken uiteindelijk toch iemand op, dan kunnen ze me dit niet laten weten ivm privacy. Alleen als ik aangifte doe kunnen ze dat laten weten aan mijn advocaat, maar dat raden ze dus af om te doen omdat het geen zin heeft. Ze zeggen ook dat ik tijdens het weglopen 112 had moeten bellen en niet pas nadat ik weg was. (Ik was echt ontzettend bang en was eigenlijk alleen bezig met hoe ik weg kon komen. Bellen is wel door mijn hoofd geschoten, maar ik was bang dat ik dan langzamer zou zijn. Ik heb dus een paar minuten nadat ik weg was gebeld. Volgens de agent is dat te laat en moet ik de volgende keer gelijk bellen.) Als ik er last van heb, dan moet ik maar slachtoffer hulp bellen of de psycholoog die me behandeld voor PTSS. Dat was het dus, meer kan ik niet doen. :-(
You're viewing a single thread.
Ik heb zelf geen positieve ervaringen met de politie, dat zal mijn antwoord zeker kleuren. Ik zou absoluut aangifte doen, de politie mag je niet eens adviseren om geen aangifte te doen (maar dit hebben ze bij mij ook gedaan, zeker geen uniek verhaal). Zonder aangifte hoeft de politie namelijk niks te doen, makkelijk voor hun want ze hebben het al druk. Dat is echter niet jouw probleem, het is namelijk hun werk om dit soort zaken op te pakken. Stel deze man vergrijpt zich wel aan de volgende die hij lastig valt, dan is de zaak sterker met jouw aangifte.
Dat je ptss klachten erger zijn door deze ervaring is geen wonder, je stelt je echt niet aan. In zo'n situatie kan je niet inschatten wat die man van plan is, en het is heel heftig om mee te maken. Je hoeft het echt niet overdreven te vinden om gebruik te maken van slachtofferhulp oid! Ik hoop dat je het een plekje kan geven, wat kut dat dit nou precies jou moet overkomen :(
Dank je wel voor je reactie! Ik heb uiteindelijk wel aangifte gedaan. Quote van de agent die ik aan de telefoon had om een afspraak daarvoor in de plannen: "Nou ja, als je toch aangifte wil doen, dan zijn wij verplicht om hem op te nemen." Dit was dezelfde agent als die ik eerder aan de lijn had gehad hierover en die me af raadde om aangifte te doen.
Ik heb gisteren uiteindelijk aangifte gedaan. Mijn redenering was ook een beetje dat ik dacht stel de volgende is een veel jonger meisje dan ik of een vrouw die minder sterk staat. Voor haar is het zo veel moeilijker om aangifte te doen dan voor mij. Ik ben inmiddels volwassen en kan mezelf verwoorden en beter voor mezelf opkomen. Ook mij kost het tijd om de schaamte opzij te zetten en de angst om uit gelachen te worden of het gevoel dat ik misschien toch iets verkeerd heb gedaan. Je zag aan mijn eerdere berichten dat ik daar ook last van had, maar ik heb dat nu wel weten om te buigen (onder andere door de reacties hier).
Als ik terug denk aan toen ik zelf een stuk jonger was, was me dat nooit gelukt. Ik heb rond mijn 14e, 15e en 16e verschillende aanrandingen mee gemaakt (geen hele erge gelukkig) en mijn enige reactie toen was schaamte en de hoop dat niemand het had gezien zodat ik kon doen alsof het niet gebeurd was. Ik heb nu geen last meer van die herinneringen, maar moest er toch even aan denken door deze situatie. En ik dacht, stel zo'n jonger meisje lukt het toch om de politie te bellen in dit geval. Hoe fijn is het dan als er al een aangifte ligt. Dat ze gelijk weet dat iemand anders het ook erg genoeg vond om te bellen en aangifte te doen en dat ze dus niet alleen staat en zich niet aan stelt en vooral dat dit niet mag. Dat het niet oke is als iemand dit doet bij je.
Dus toen ben ik het toch gaan doen, ondanks dat ik weet dat ze er niks mee doen waarschijnlijk. De agent tijdens de aangifte was aardig, maar herhaalde ook dat als er niet heel veel meldingen van dezelfde locatie kwamen dat ze niks gingen doen. Maar zelfs als ze hem niet pakken, dan heb ik de situatie voor de volgende misschien toch een beetje beter gemaakt. En inderdaad, daarnaast heeft diegene misschien ook een sterkere zaak. Dat hoop ik wel.
Misschien heb ik het ook stiekem wel een beetje voor mezelf gedaan. Met het idee dat ik het gewoon niet meer wil accepteren dat iemand mij gebruikt als een voorwerp om aan zijn trekken te komen in plaats van een mens met eigen gedachtes en gevoelens. Ik ben nu eindelijk op een punt in mijn leven dat ik dat niet meer hoef te accepteren en ik doe dat dus ook niet meer.
Ohh supergoed!! Fijn ook om te lezen dat je nu een stuk sterker in de situatie staat. De aangifte doen is denk ik ook een stuk verwerking, je laat niet met je sollen (niet door vieze man of oom agent). Heel goed!
Nu mijn klaagmuur: Imo is de Nederlandse politie echt waardeloos, bij mij zijn een keer 2 mannen mijn huis binnengedrongen die met mij en mijn toenmalige partner op de vuist gingen. Ik heb 112 gebeld, er kwamen meerdere politiewagens om ze uit ons huis te slepen, heterdaad dus. Die nacht op het politiebureau werd ons ook afgeraden om aangifte te doen omdat ze de gegevens van de mannen niet hadden opgeschreven 'want ze hadden hun ID niet bij zich'. Uiteraard moesten wij wel naam toenaam, ID kaart nummer etc aan hun overhandigen. Ik was toen 19 en had dit niet verwacht. Nu ik ouder ben zou ik oom agent in z'n gezicht uitlachen en 'm maar op de fiets erop uit sturen om alsnog hun gegevens te vinden. Wat een waanzin. Ik heb nog meer ervaringen, oa partner die het ziekenhuis in geslagen is en ook die hoefde geen aangifte te doen want' daar konden ze toch niks mee' 🤡 ik ga er maar vanuit dat ze het druk hebben met ergere dingen, anders word ik te cynisch. Maar ik zou zelf niet snel meer de politie bellen als er iets is.
Ook heftig dat jij zulke dingen hebt mee moeten maken. Je huis is toch de plek die veilig zou moeten zijn en als mensen daar binnen dringen lijkt me heel beangstigend. Ik ken meer van dat soort verhalen. Ook bij dingen die echt wel heel ernstig zijn en waarvan ik als leek denk dat er bestwel wat bewijs is. Het argument dat ik meerdere keren van mensen heb gehoord was "Het is jouw woord tegen het zijne dus dan kunnen we niks."
De manier van omgaan die jij verteld komt me ook echt heel bekend voor. En als je jonger bent, zoals jij bijvoorbeeld vroeger op je 19e is het inderdaad veel moeilijker om daar mee om te gaan. Ik weet niet of ze het druk hebben met ergere dingen. Ik heb meer de indruk dat ze zich focussen op laaghangend fruit. Als iemand heel makkelijk te pakken is en de situatie heel duidelijk is dat ze daar wat mee doen, ongeacht de ernst. Maar je moet er natuurlijk voor iedereen zijn en juist in de onduidelijke situaties kunnen verschrikkelijke dingen plaats vinden die uitgezocht moeten worden. En op de minder heftige situaties moet je ook ingrijpen om erger te voorkomen.
Jammer dat het zo gaat. En jammer dat de menselijkheid er zo ver uit is. :-(
Het argument dat ik meerdere keren van mensen heb gehoord was "Het is jouw woord tegen het zijne dus dan kunnen we niks."
Dit vind ik echt zo dom, daar is de politie toch juist voor om dat uit te zoeken? Waarom zou je anders naar ze toe gaan? Wordt ook wel erg makkelijk in een moordzaak, één partij kan niks meer zeggen dusja... Maargoed, de statistieken zeggen dat er weinig aangiftes zijn dus is er ook weinig criminaliteit!
Dat is ook echt belachelijk. Dat is waar ze voor zijn! Ze doen ook geen moeite om er iets aan te doen. Natuurlijk is het het woord van de een tegen de ander als je geen moeite doet om bewijs te vinden.
Ik vraag me inderdaad af wat voor effect het heeft op de cijfers. Tast natuurlijk ook zo het vertrouwen aan dat mensen het maar laten zitten of helemaal niet meer proberen.